Likeness to Truth

مفهوم تشبیه به حقیقت، مانند مفهوم خود حقیقت، برای یک مفهوم واقع گرایانه از تحقیق اساسی است. برای نشان دادن این موضوع، ما فقط نیاز داریم که دو هدف نسبتاً ساده از یک تحقیق، به عنوان یک تحقیق، مفروضات واقع گرایانه است: دکترین صدق (که حقیقت یک موضوع است) و دکترین پیشرفت (که یک نظریه نادرست ممکن است این هدف را بهتر از آن محقق کند. یکی دیگر). این‌ها با هم به این نتیجه می‌رسند که یک نظریه نادرست ممکن است بیشتر از نظریه دیگر به حقیقت شبیه‌تر یا به حقیقت نزدیک‌تر باشد. هدف این کتاب ارائه یک تحلیل فلسفی دقیق از مفهوم تشبیه به حقیقت، و بررسی پیامدهایی است که برخی از آنها بدون شک برای کسانی که به طور نابجا تحت تأثیر دوگانگی درست/کاذب (به طور مسلم مهم) قرار گرفته اند، شگفت آور است. . صدق نه تنها لازمه یک دیدگاه فلسفی خاص است، بلکه به اندازه مفهوم حقیقت عمیقاً در عقل سلیم گنجانده شده است. به نظر می رسد هرکسی می تواند گزاره های گوناگون را در موقعیت های مختلف (فرضی) با توجه به نزدیکی خود به حقیقت در آن موقعیت ها درجه بندی کند. و (اگر تجربه من چیزی باشد) اتفاق نظر قابل توجهی در مورد این قضاوت های پیشانظری وجود دارد. این دلیلی بر این نیست که یک مفهوم واحد و منسجم زیربنای این قضاوت ها وجود دارد. تمام هدف پرداختن به تحلیل فلسفی این است که این ادعا قابل قبول باشد.

The concept of likeness to truth, like that of truth itself, is fundamental to a realist conception of inquiry. To demonstrate this we need only make two rather modest aim of an inquiry, as an inquiry, is realist assumptions: the truth doctrine (that the the truth of some matter) and the progress doctrine (that one false theory may realise this aim better than another). Together these yield the conclusion that a false theory may be more truthlike, or closer to the truth, than another. It is the aim of this book to give a rigorous philosophical analysis of the concept of likeness to truth, and to examine the consequences, some of them no doubt surprising to those who have been unduly impressed by the (admittedly important) true/false dichotomy. Truthlikeness is not only a requirement of a particular philosophical outlook, it is as deeply embedded in common sense as the concept of truth. Everyone seems to be capable of grading various propositions, in different (hypothetical) situations, according to their closeness to the truth in those situations. And (if my experience is anything to go by) there is remarkable unanimity on these pretheoretical judge­ ments. This is not proof that there is a single coherent concept underlying these judgements. The whole point of engaging in philosophical analysis is to make this claim plausible.