Encompassing: Formulation, Properties and Testing

تاریخ بسیاری از علوم با ظهور تقریباً مداوم نظریه‌های جدید مشخص می‌شود. از نقطه نظر هنجاری، بقای یک نظریه جدید باید عمدتاً با توانایی آن در توضیح مجموعه جدیدی از حقایق تعیین شود که نظریه های موجود قادر به توضیح آن نیستند. اگر علاوه بر این، نظریه جدید بتواند تمام نتایج به دست آمده توسط نظریه های موجود را تبیین کند و اگر بتواند به این نکته اشاره کند که چرا این نظریه ها در تبیین برخی حقایق ناکام هستند، باید به نظریه غالب تبدیل شود. در غیر این صورت ممکن است برای مدتی با سایر نظریه ها همزیستی داشته باشد. از این رو، یک نظریه جدید را نه تنها باید با رویارویی با واقعیت های موجود، بلکه با رویارویی با نظریه های موجود مورد قضاوت قرار داد. این ایده که یک نظریه باید بتواند نتایج به دست آمده توسط نظریه های دیگر را توضیح دهد، اگرچه بسیاری از دانشمندان به طور ضمنی به آن پایبند هستند، به ندرت رسمیت یافته است. اگرچه ادبیات آماری در مورد آزمون فرضیه پارامتری ممکن است به عنوان نمونه ای از چنین رسمی سازی دیده شود.

The history of many sciences is characterized by an almost continuous emer­ gence of new theories. From a normative point of view, the survival of a new theory should mainly be determined by its ability to explain a new body of facts which the existing theories are unable to explain. If in addition the new theory is able to explain all the results obtained by the existing theories and if it can point out why these theories fail to explain certain facts, it should become the dominant theory. Otherwise, it might coexist with other theories for some time. Hence, a new theory ought to be judged not only by confronting it with existing facts, but also by confronting it with existing theories. The idea that a theory should be able to account for the results ob­ tained by other theories, although implicitly adhered to by many scientists, has rarely been formalized. The statistics literature on parametric hypoth­ esis testing, though, might be seen as an instance of such a formalization.