Phloem Transport

ده سال پیش، در کنگره بین المللی گیاه شناسی در ادینبورگ، گروهی از ما از کشورهای مختلف در مورد دشواری پیگیری عمیق مشکلات دانشگاهی در چنین جلساتی بحث کردیم. به ویژه، ما از کمبود زمان برای حمل و نقل آبکش دلسرد شدیم. از ارتباط طولانی مدت، ما از گستردگی فوق العاده مشکل، از رشد تا آناتومیک، بیوفیزیکی و فیزیولوژیکی آگاه بودیم. تنها با درک معقول از همه این مؤلفه ها می توان امیدوار بود که به نوعی درک برسد. ما تصمیم گرفتیم مواد گیاهی مشترک ایجاد کنیم تا داده ها منبع مشترکی داشته باشند. به همین ترتیب، ما تصمیم گرفتیم با توزیع نسخه های خطی پیش از انتشار، به تبادل اطلاعات بپردازیم. برای مدتی، پس از آن که جلسه خاطره خوشی داشت، به نظر می رسید که این طرح در حال انجام است. اما، همانطور که اغلب اتفاق می‌افتد، ناتوانی‌ها و ناتوانی‌های انسانی نقش‌های اولیه و متعاقباً غالب را ایفا کردند. برخی مدیران شدند (مجازاتی برای رفتار خوب). دیگران بر روی حلقه های جایگزین در سیرک های دانشگاهی خود تمرکز کردند. کنگره بعدی (در سیاتل) در غفلت خود مشابه کنگره قبلی خود بود و در نتیجه، در جاهای دیگر به دنبال کمک بود. گروه کمی شناخته شده، اما قابل ملاحظه ای فهمیده که قابل مشاهده بود کمیته علوم و بخش امور علمی N. A. T. O بود. حمایت مالی آن از مؤسسات مطالعات پیشرفته از جمله فیتوشیمی و فیتوفیزیک، هم از نظر سخاوت مالی و هم از نظر الزامات کیفیت دانشگاهی غیرمعمول بود.

Ten years ago, at the International Botanical Congress in Edinburgh, a group of us from various countries discussed the difficulty of pursuing academic problems in depth at such meetings. In particular, we were discouraged at the poverty of time for phloem transport. From long association, we were conscious of the extraordinary breadth of the problem, from developmental through anatomical, to biophysical and physiological. Only by a reasonable understanding of all these components could one hope to come to some kind of understanding. We decided to establish common plant material so that data would have a common source. Similarly, we resolved to exchange information by circulating pre-publication manuscripts. For awhile, after the meeting was a pleasant memory, the plan seemed to be working; but, as is so often the case, human infirmities and foibles played early and, subsequently, predominant roles. Some became administrators (a punishment for good behaviour); others concentrated on alternative rings in their academic circuses. The next Congress (in Seattle) proved similar to its predecessor in its neglect and, consequently, succor was sought elsewhere. A little known, but remarkably understanding group becoming visible was the Science Committee and the Division of Scientific Affairs of N. A. T. O. Its sponsorship of Advanced Study Institutes including phytochemistry and phytophysics, was unusual both in the generosity of its funding and in the requirements for academic quality.