Evolutionary Biology of Land Isopods

من قبلاً به عنوان یک پسر جوان، با پدر مرحومم، که در دل طبیعت‌گرای سرسخت بود، در مزارع و جنگل‌های کوه کارمل، جایی که ما زندگی می‌کردیم، با تأسف، قدم می‌زدم. پدرم که عمدتاً یک پرنده شناس آماتور بود، اما به مهره داران دیگر نیز علاقه داشت، کمتر به موجودات کوچک (-بی مهرگان) که در زیر سنگ ها فراوان بودند، علاقه داشت. اینها اغلب ایزوپودهایی بودند که به ویژه در منطقه مدیترانه در شمال اسرائیل فراوان هستند و بنابراین مواجهه با آنها دشوار نیست (شکل 1). بنابراین، علاقه من به ایزوپودهای زمینی از مراحل اولیه شروع شد. سال ها بعد، پس از فارغ التحصیلی از دانشگاه عبری اورشلیم، به عنوان دستیار دوست و همکار فقیدم، پروفسور مایکل کوستا، در مدرسه علمیه معلمان در اورانیم کار کردم. یک روز روی میزم نسخه‌ای از مقاله ادنی (1954) پیدا کردم: لایس چوبی و زیستگاه زمین، که دوستم با اطلاع از علاقه‌ام به این گروه برای من گذاشت. بنابراین، با توجه به محرک مقاله ادنی، و بسیاری از سوالات جالبی که در ذهن من ایجاد کرد، علاقه ای مادام العمر به این گروه سخت پوستان شگفت انگیز پیدا کردم. تحقیقات من در اکوفیزیولوژی این گروه تا حد زیادی از مسیرهایی پیروی می کند که توسط ادنی و کلودسلی تامپسون فرموله شده است که نام آنها در سراسر این کتاب ذکر خواهد شد. من همچنین مدیون بسیاری از بحث های تحریک کننده با دوستان و همکارانم C. S. Crawford، K. E. Linsenmair، و E.

Already as a young boy, I used to walk with my late father, an ardent naturalist at heart, though to his regret not by profession, in the fields and woods on Mt. Carmel where we lived. My father, being largely an amateur ornithologist but also loving other vertebrates, was less inter­ ested in the little creatures(-the invertebrates) so abundant under stones. These were, more often then not, isopods which are particularly abundant in the Mediterranean region of northern Israel, and therefore not difficult to encounter (Fig. 1). Thus, my interest in the terrestrial isopods started at an early stage. Many years later, after graduating from the Hebrew University, Jerusalem, I worked as an assistant to my late friend and colleague, Professor Michael Costa, at the Teachers Seminary in Oranim. One day I found on my desk a copy of Edney's (1954) paper: Woodlice and the land habitat, which my friend left for me knowing of my interest in this group. Therefore, due to the stimulus of Edney's paper, and the many interesting questions it raised in my mind, I developed a lifelong interest in this amazing crustacean group. My research in the ecophysiology of this group followed to a large extent the directions formulated by Edney and Cloudsley-Thompson whose name will be mentioned throughout this book. I am also indebted to the many stimulating discussions with my friends and colleagues C. S. Crawford, K. E. Linsenmair, and E.