Advances in Bioclimatology

r-------------{ محیط (بیماری) شکل 1. یک نمایش شماتیک از تعامل بین محیط خارجی، پاتوژن و حیوان، که بر مقاومت در برابر بیماری های عفونی تأثیر می گذارد. اختلال در تعادل منجر به عفونت و بیماری پوست و غشاهای مخاطی دستگاه تنفسی می شود. این بافت ها با محیط در تماس هستند و آسیب مستقیم به آنها ورود میکروارگانیسم های بیماری زا را از طریق این موانع طبیعی مهم تسهیل می کند. آفتاب سوختگی و سرمازدگی نمونه هایی از این عوارض نامطلوب هستند. عوامل اقلیمی مانند گرما و سرما نیز ممکن است به عنوان عوامل استرس فیزیولوژیکی عمل کنند که بر پاسخ های خاص و غیر اختصاصی بدن به عفونت تأثیر می گذارد. 1.1.2 بقای پاتوژن عوامل اقلیمی ممکن است بر پراکندگی، گسترش و بقای میکروارگانیسم های بیماری زا در محیط تأثیر بگذارد. این موضوع برای ناقلان بندپایانی مانند پشه و کنه نیز صادق است (اسمیت 1970؛ فرگوسن و براناگان 1972). تراکم جمعیت حیوانی عامل مهمی در تعیین غلظت ژن های پاتوژن در محیط است. تراکم جمعیت را می توان تحت تأثیر شرایط آب و هوایی قرار داد، زیرا حیوانات به گرما و سرما با تغییرات معمولی در رفتار پاسخ می دهند. به عنوان مثال، در هوای سرد آنها تمایل دارند با هم جمع شوند. این رفتار منجر به افزایش تراکم جمعیت می‌شود که به نوبه خود خطر گسترش عفونت‌های موجود در هوا را افزایش می‌دهد.

r-------------{ Environment (Disease) Fig. 1. A schematic presentation of the interplay between the external environment, pathogen and animal, which influences resistance to infectious disease. Disturbance in equilibrium results in infection and disease skin and the mucous membranes of the respiratory tract. These tissues are in contact with the environment, and direct injury to them facilitate entry of pathogenic microorganisms through these important natural barriers. Sunburn and frostbite are examples of such adverse effects. Climatic factors such as heat and cold may also act as physiological stress factors which affect the specific and non-specific responses of the body to infection. 1.1.2 Pathogen Survival Climatic factors may affect dispersal, spread and survival of pathogenic micro­ organisms in the environment. This is also true for arthropod vectors such as mosquitos and ticks (Smith 1970; Ferguson and Branagan 1972). The density of the animal population is an important factor determining the concentration of patho­ gens in the environment. Population density can be influenced by weather condi­ tions, as animals respond to heat and cold by typical changes in behaviour. For example, in cold weather they tend to huddle together. This behaviour results in increased population density, which in turn involves an increased risk of the spread of airborne infections.