Molecular Basis of Human Blood Group Antigens

علم گروه‌های خونی در آغاز این قرن متولد شد، زمانی که حوزه ایمونولوژی با حوزه ژنتیک ازدواج کرد. بیشتر پیشرفت های بعدی در ایمونوژنتیک توسط محققان بریتانیایی به دست آمد. شش نسخه متوالی گروه‌های خونی بی‌نظیر در انسان مدت‌هاست که به عنوان کتاب مقدس گروه‌های خون در نظر گرفته می‌شود. مایه تاسف است که این کتاب از سال 1975 مورد بازبینی قرار نگرفته است. اگرچه نمی توان بدون ایمونوژنتیک، که برای شناسایی گروه های خونی جدید و مطالعات ژنتیکی مفید است، کار کرد، اما امروزه کانون توجه تا حدودی تغییر کرده است. پس از چندین دهه، اساس مولکولی گروه‌های خونی توسط بیوشیمی‌دانان قابل بررسی است. از سال 1950 تا 1980، گروه‌های خونی ABO، Hh، و Lewis به‌عنوان مدل مورد استفاده قرار گرفتند و اساس شیمیایی آنها ایجاد شد. گلیکوفورین های غشای گلبول قرمز حامل آنتی ژن های MN و Ss و گلیکولیپیدها با ویژگی های گروه خونی P نیز شناسایی و مشخص شدند. با این حال، اساس شیمیایی سایر گروه ها تا حد زیادی ناشناخته باقی ماند.

The science of blood groups was born at the beginning of this century, when the field of immunology married that of genetics. Most of the subsequent progress in immunogenetics was achieved by British investigators. The six consecutive editions of the unequaled Blood Groups in Man have long been considered as the bible of blood groupers. It is quite unfortunate that this book has not been revisited since 1975. Although one cannot do without immunogenetics, which remains useful for the identification of new blood groups and genetic studies, the focus of interest has moved somewhat today. After several decades, the molecular basis of blood groups can be investigated by biochemists. From 1950 to 1980, the ABO, Hh, and Lewis blood groups served as models and their chemical basis came to be established. The red cell membrane glycophorins carrying the MN and Ss antigens and the glycolipids with P blood group specificities were also identified and characterized. The chemical basis of the other groups, however, remained largely unknown.