Dispersal Biology of Desert Plants

فرآیندهای پراکندگی، یعنی آن فرآیندهایی که بین زمان بلوغ بذر و جوانه زنی رخ می دهند، تأثیرات مهمی بر توزیع و فراوانی گیاه دارند.
اگرچه سازگاری با پراکندگی دوربرد (تله‌کوری) به هیچ وجه در گیاهان صحرایی نادر نیست، بسیاری از گونه‌های گیاهی بیابانی هیچ ویژگی برای ترویج پراکندگی (تله‌کوری) ندارند، در حالی که سایرین ساختارهایی دارند که پراکندگی (ضد تله‌کوری) را مختل می‌کنند. فراوانی زیاد مکانیسم‌های آتلکور و ضد تله‌کورو در گیاهان ساکن در مناطق خشک، اهمیت این سازگاری‌ها را نشان می‌دهد. از جمله مزایای حاصل از این سازگاری ها، گسترش جوانه زنی در طول زمان، فراهم شدن شرایط مناسب برای جوانه زنی و متعاقب آن استقرار نهال و نگهداری مخزن بذرهای موجود است.
این کتاب راه‌ها و روش‌های - آناتومیکی، مورفولوژیکی و اکولوژیکی - را توضیح می‌دهد که پراکندگی در گیاهان بیابانی برای تضمین بقای این گونه‌ها در محیط خشن و غیرقابل پیش‌بینی‌شان تکامل یافته است.

Dispersal processes, i.e. those processes occurring between the time of seed maturation and germination, have important effects on plant distribution and abundance.
Although adaptations to long range dispersal (telechory) are by no means rare in desert plants, many desert plant species do not possess any features to promote dispersal (atelechory), while others have structures that hamper dispersal (antitelechory). The high frequency with which atelechorous and antitelechorous mechanisms are present in plants inhabiting arid areas indicates the importance of these adaptations. Among the benefits derived from these adaptations are the spreading of germination over time, the provision of suitable conditions for germination and subsequent seedling establishment and the maintenance of a reservoir of available seeds.
This book describes the ways and means - anatomical, morphological and ecological - by which dispersal in desert plants has evolved to ensure the survival of these species in their harsh and unpredictable environment.