From Biped to Strider: The Emergence of Modern Human Walking, Running, and Resource Transport

الهام‌بخش این حجم از مقالات ارائه‌شده از مکالمات بین ویراستاران در مقابل پوستر چاک هیلتون در مورد عوامل تعیین‌کننده سرعت راه رفتن انسان‌ها، که در نشست‌های سال 998 انجمن آمریکایی انسان‌شناسان فیزیکی (AAPA) ارائه شد، سرچشمه می‌گیرد. قبلاً در آن جلسات، جف ملدروم (به همراه روشنا وندرلیچ) تفسیری جایگزین از ردپاهای لائتولی بر اساس شواهدی از انعطاف پذیری میانی پا ارائه کرده بود. همانطور که بحث ادامه یافت، ما بر روی تعدادی از ایده ها در مورد ماهیت تکامل راه رفتن انسان مدرن همگرایی پیدا کردیم. از ادامه آن گفت‌وگو، پیشنهاد سمپوزیومی شکل گرفت که آن را از دوپا تا استرایدر نامیدیم: ظهور راه رفتن انسان مدرن. این سمپوزیوم به عنوان جلسه شصت و نهمین نشست سالانه AAPA برگزار شد که در سن آنتونیو، تگزاس در سال 2000 برگزار شد. به نظر می رسید که مطالعه دوپا بودن انسان تحت الشعاع بحث های اغلب قطبی در مورد اینکه آیا سنگ های استرالو کاملاً زمینی هستند یا خیر، تحت الشعاع قرار گرفته است. عادت، یا درجه قابل توجهی از درختکاری را حفظ کرده است.

The inspiration for this volume of contributed papers stemmed from conversations between the editors in front of Chuck Hilton's poster on the determinants of hominid walking speed, presented at thel998 meetings of the American Association of Physical Anthropologists (AAPA). Earlier at those meetings, Jeff Meldrum (with Roshna Wunderlich) had presented an alternate interpretation of the Laetoli footprints based on evidence of midfoot flexibility. As the discussion ensued we found convergence on a number of ideas about the nature of the evolution of modem human walking. From the continuation of that dialogue grew the proposal for a symposium which we called From Biped to Strider: the Emergence of Modem Human Walking. The symposium was held as a session of the 69th annual meeting of the AAPA, held in San Antonio, Texas in 2000. It seemed to us that the study of human bipedalism had become overshadowed by theoften polarized debates over whether australo­ pithecines were wholly terrestrial in habit, or retained a significant degree of arboreality.