Current Antipsychotics

شش دهه پس از کشف سرسام آور کلرپرومازین به عنوان یک داروی ضد روان پریشی و چهار دهه پس از راه اندازی کلوزاپین، اولین آنتی سایکوتیک آتیپیک یا نسل دوم، روانپزشکی به یک چهارراه مهم رسیده است. واضح است که تحقیقات فارماکولوژیک و توسعه دارویی اکنون باید بر مکانیسم‌های عمل مکمل یا حتی جایگزین برای رفع نیازهای پزشکی برآورده نشده متمرکز شود، یعنی حوزه‌های درمان نشده اسکیزوفرنی، پذیرش بهبود یافته توسط بیماران، پایبندی بهتر به دارو، ایمنی در روان‌پریشی در بیماران زوال عقل، و جلوگیری از عوارض قلبی و متابولیکی. اولین مکانیسم‌های کاملاً جدید که از بینش ما در پاتوفیزیولوژی اختلالات روان‌پریشی، به‌ویژه نقش مکانیسم‌های گلوتاماترژیک در اسکیزوفرنی تکامل یافته‌اند، اکنون در دست توسعه هستند و اصول بیشتری در افق هستند. این وضعیت، از بسیاری جهات مشابه با زمانی که داروهای ضد روان پریشی اولیه نسل دوم در دسترس قرار گرفت، می تواند برای همه مفید باشد. محققان پیش بالینی و بالینی اکنون این فرصت را دارند که فرضیه‌های خود را تأیید کنند و صنعت داروسازی ممکن است بتواند کلاس‌های واقعاً جدیدی از درمان‌ها را توسعه دهد.

وقتی ناشران کتاب راهنمای فارماکولوژی تجربی به ما مراجعه کردند تا جلد جدیدی در مورد داروهای ضد روان پریشی تهیه کنیم، قصد ما این بود که هر دو، دانش پیش بالینی و بالینی انباشته شده در مورد داروهای ضد روان پریشی فعلی و همچنین چشم اندازهای جدید و بالقوه خاص تر را به دست آوریم. اصول ضد اسکیزوفرنی این تلاش ها باید بر اساس پاتوفیزیولوژی بیماری ها و سیستم های انتقال دهنده عصبی آسیب دیده باشد. از آنجایی که تحقیقات پیش بالینی روی ترکیبات ضد روان پریشی تنها زمانی قابل اعتماد است که از طریق جنبه های ترجمه ای به نتایج بالینی مرتبط باشد، تصمیم گرفتیم علم بالینی را نیز لحاظ کنیم. معلوم شد که این تلاش با یک جلد قابل پوشش نیست. ما از هیئت تحریریه و ناشران برای حمایت از تصمیم ما برای تهیه دو جلد تشکر می کنیم: داروهای ضد روان پریشی کنونی و درمان های جدید ضد اسکیزوفرنی. این موضوعات واقعاً نمی توانند از یکدیگر جدا شوند و باید به عنوان یک موجودیت ترکیبی با وجود جداسازی تا حدی دلخواه مشارکت ها در دو جلد دیده شوند. چالش‌های مداوم توسعه داروهای ضد روان پریشی بهبودیافته و ایمن‌تر همچنان نگران‌کننده است و در جلد اول مورد بحث قرار گرفته است. فرصت‌های جدید برای این رشته برای توسعه و مجوز درمان‌های کمکی برای علائم منفی و نقص‌های شناختی که به‌طور ناکافی توسط ترکیبات موجود درمان می‌شوند، اخیراً انگیزه‌ای ایجاد شده است و تمرکز جلد دوم را فراهم کرده است. ما امیدواریم که این مشارکت‌های جمعی، توسعه درمان‌های بهبودیافته را برای طیف کامل علائمی که در گروه اسکیزوفرنی‌ها و سایر اختلالات روان‌پریشی عمده مشاهده می‌شود، تسهیل کند.

گرهارد گراس، لودویگشافن، آلمان

Mark A. Geyer, La Jolla, CA

این جلد سعی خواهد کرد درمان فعلی را قرار دهد - دستاوردها، کاستی ها، نیازهای پزشکی باقی مانده - و اهداف جدید در حال ظهور در زمینه افزایش دانش در مورد کمک های ژنتیکی و رشد عصبی به پاتوفیزیولوژی اسکیزوفرنی. برخی از فصل ها همچنین به روش های تجربی و بالینی مربوطه، نشانگرهای زیستی و جنبه های ترجمه ای توسعه دارو می پردازند. نشانه های غیر اسکیزوفرنی تا حدودی پوشش داده می شود، اما نه به طور کامل.

Six decades after the serendipitous discovery of chlorpromazine as an antipsychotic and four decades after the launch of clozapine, the first atypical or second generation antipsychotic, psychopharmacology has arrived at an important crossroad. It is clear that pharmacological research and pharmaceutical development must now focus on complementary or even alternative mechanisms of action to address unmet medical needs, i.e. poorly treated domains of schizophrenia, improved acceptance by patients, better adherence to medication, safety in psychoses in demented patients, and avoiding cardiac and metabolic adverse effects. The first completely novel mechanisms evolving from our insights into the pathophysiology of psychotic disorders, especially the role of glutamatergic mechanisms in schizophrenia, are now under development, and further principles are on the horizon. This situation, in many respects similar to that when the initial second-generation antipsychotics became available, can be rewarding for all. Preclinical and clinical researchers now have the opportunity to confirm their hypotheses and the pharmaceutical industry may be able to develop really novel classes of therapeutics.

When we were approached by the publishers of the Handbook of Experimental Pharmacology to prepare a new volume on antipsychotics, our intention was to capture both, the accumulated preclinical and clinical knowledge about current antipsychotics as well as prospects for new and potentially more specific antischizophrenia principles. These efforts should be based on the pathophysiology of the diseases and the affected neurotransmitter systems. Since preclinical research on antipsychotic compounds is only reliable when intimately linked through translational aspects to clinical results, we decided to include clinical science as well. It turned out that that this endeavor could not be covered by a single volume. We thank the editorial board and the publishers for supporting our decision to prepare two volumes: Current Antipsychotics and Novel Antischizophrenia Treatments. These topics cannot really be separated from one another and should be seen as a composite entity despite the somewhat arbitrary separation of contributions into two volumes. The continuing challenges of developing improved and safer antipsychotic medications remain of concern and are discussed in the first volume. The new opportunities for the field to develop and license adjunctive treatments for the negative symptoms and cognitive deficits that are treated inadequately by existing compounds have been incentivized recently and provide the focus for the second volume. We hope these collective contributions will facilitate the development of improved treatments for the full range of symptomatology seen in the group of schizophrenias and other major psychotic disorders.

Gerhard Gross, Ludwigshafen, Germany

Mark A. Geyer, La Jolla, CA

This volume will try to put current therapy - achievements, shortcomings, remaining medical needs - and emerging new targets into the context of increasing knowledge regarding the genetic and neurodevelopmental contributions to the pathophysiology of schizophrenia. Some of the chapters will also deal with respective experimental and clinical methodology, biomarkers, and translational aspects of drug development. Non-schizophrenia indications will be covered to some extent, but not exhaustively.