Untranslated Gene Regions and Other Non-coding Elements: Regulation of Eukaryotic Gene Expression

اکنون شواهد قانع‌کننده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد پیچیدگی موجودات بالاتر با مقدار نسبی RNA غیر کدکننده به جای تعداد ژن‌های کدکننده پروتئین مرتبط است. قبلاً به عنوان "DNA ناخواسته" رد می شد، این نواحی غیر کد کننده ژنوم هستند که مسئول تنظیم هستند، بیان پیچیده زمانی و مکانی ژن را از طریق اثر ترکیبی مکانیسم ها و فعل و انفعالات متعددی که با هم کار می کنند تا بیان ژن را تنظیم کنند، تسهیل می کنند. نواحی اصلی که در تنظیم یک ژن خاص نقش دارند، نواحی و اینترون های ترجمه نشده 5 و 3 هستند. علاوه بر این، رونویسی فراگیر از ژنوم های پیچیده، انواع رونوشت های غیر کدگذاری را تولید می کند که با این مناطق تعامل دارند و به تنظیم کمک می کنند. این کتاب بینش‌های اخیر را در مورد نقش‌های تنظیم‌کننده مناطق ژنی ترجمه‌نشده و RNA‌های غیرکدکننده در کنترل بیان ژن پیچیده و همچنین پیامدهای این موضوع از نظر پیچیدگی و تکامل ارگانیسم مورد بحث قرار می‌دهد.

There is now compelling evidence that the complexity of higher organisms correlates with the relative amount of non-coding RNA rather than the number of protein-coding genes. Previously dismissed as “junk DNA”, it is the non-coding regions of the genome that are responsible for regulation, facilitating complex temporal and spatial gene expression through the combinatorial effect of numerous mechanisms and interactions working together to fine-tune gene expression. The major regions involved in regulation of a particular gene are the 5’ and 3’ untranslated regions and introns. In addition, pervasive transcription of complex genomes produces a variety of non-coding transcripts that interact with these regions and contribute to regulation. This book discusses recent insights into the regulatory roles of the untranslated gene regions and non-coding RNAs in the control of complex gene expression, as well as the implications of this in terms of organism complexity and evolution.​