Philipp Lenard: Erinnerungen eines Naturforschers: Kritische annotierte Ausgabe des Originaltyposkriptes von 1931/1943

فیلیپ لنارد یک دانشمند علوم طبیعی، برنده جایزه نوبل و سوسیالیست ملی بود. دو شخصیت پردازی آخر، همان هایی هستند که او تا به حال در آنها دیده شده است. از یک سو، او به عنوان دانشمند نمونه کایزرایش شناخته می شود، که ما دانش پایدار و بی چون و چرا در مورد الکترون، اتم یا اثر فوتوالکتریک را مدیون او هستیم، و تعدادی از ابزارها و مفاهیم علمی را می توان به او ردیابی کرد. . از سوی دیگر، او به‌عنوان نماینده گمشده ایدئولوژیک یک علم طبیعی که بر اساس نژاد تعیین می‌شود، ظاهر می‌شود که در نوشته‌ها و مبارزات به ناسیونال سوسیالیست‌ها خدمت می‌کرد و مورد تکریم و احترام آنها بود. این دو ظاهر دومین برنده جایزه نوبل آلمانی در فیزیک با هم مخالفند، گویی دو فرد متفاوت هستند: به همان اندازه که مدیر مؤسسه‌ای که احتمالاً مدرن‌ترین و بزرگ‌ترین مؤسسه فیزیک آلمان است در آستانه جنگ جهانی اول مثال زدنی بود. معلوم شد که سرکش، سازش ناپذیر و رادیکال مشهورترین مخالف نظریه نسبیت علیه جمهوری و پشت سر آدولف هیتلر است. همچنین یک تجلی سوم از شخصیت لنارد وجود دارد، پسر شک و تردید و گاه مستأصل یک تاجر شراب از پرسبورگ که در برابر انواع مقاومت ها سعی کرد خود را به عنوان یک دانشمند طبیعی بشناسد و مجبور شد بر تعدادی از مرزهای جغرافیایی غلبه کند. و دیگر، در این فرآیند.

نسخه انتقادی خاطرات لنارد با منابع متعدد معاصر، تصاویر و یادداشت های روزانه تکمیل می شود و در نتیجه دیدگاه های جدیدی را در مورد تاریخ فیزیک، در مبارزات آن با مدرنیته، میدان تنش بین نظری و تئوری باز می کند. فیزیک تجربی و وابستگی به منابع عمل آزمایشگاهی.

Philipp Lenard war Naturforscher, Nobelpreisträger und Nationalsozialist. Die letzten beiden Charakterisierungen sind die, in denen er bislang vornehmlich gesehen wurde. Einerseits ist er als Vorzeigewissenschaftler des Kaiserreichs bekannt, dem wir bleibende und nicht in Frage stellbare Erkenntnisse zum Elektron, zum Atom oder zum Photoeffekt verdanken, und auf den eine Reihe wissenschaftlicher Instrumente und Begriffe zurückgehen. Andererseits erscheint er als der ideologisch verirrte Vertreter einer durch Rasse determinierten Naturwissenschaft, der sich in Schriften und Kampagnen den Nationalsozialisten andiente und von Ihnen ge- und verehrt wurde. Diese zwei Erscheinungsweisen des zweiten deutschen Nobelpreisträgers der Physik stehen sich dabei gegenüber, als wenn es sich um zwei verschiedene Menschen handelte: So vorbildhaft der Direktor von Deutschlands wohl modernsten und größten Physikinstitut am Vorabend des Ersten Weltkriegs war, so aufsässig, kompromisslos und radikal stellte sich der bekannteste Gegner der Relativitätstheorie gegen die Republik und hinter Adolf Hitler. Dazu tritt aber noch eine dritte Erscheinungsform von Lenards Persönlichkeit, die des zweifelnden, bisweilen verzweifelten Preßburger Weinhändlersohns, der sich gegen vielerlei Widerstände als Naturforscher zu verwirklichen suchte und dabei eine Reihe von Grenzen, geographischen und anderen, überwinden musste.

Die kritisch kommentierte Ausgabe von Lenards Lebenserinnerungen wird durch zahlreiche zeitgenössische Quellen, Abbildungen und Tagebucheintragungen ergänzt und eröffnet so neben der biographischen Darstellung auch neue Perspektiven auf die Geschichte der Physik, auf ihre Kämpfe um die Moderne, das Spannungsfeld zwischen theoretischer und experimenteller Physik und die Ressourcenabhängigkeit der Laborpraxis.