Gehstörungen, Stürze, Hüftfrakturen

تقریباً یک سوم افراد بالای 65 سال حداقل یک بار در سال زمین می خورند و 10٪ از زمین خوردن ها منجر به آسیب های جدی می شود که نیمی از آنها شکستگی هستند. ترکیبی از کاهش استحکام استخوان و افزایش خطر افتادن منجر به افزایش شدید تعداد شکستگی‌های لگن (شکستگی پروگزیمال فمور) با افزایش سن می‌شود. اگرچه تنها یک زمین خوردن از هر 100 منجر به شکستگی لگن می شود، اما حداکثر 50 درصد از افراد مبتلا، توانایی راه رفتن قبلی خود را بازیابی می کنند و در بسیاری از موارد وابستگی به مراقبت ایجاد می شود. این کتاب روش‌های مدرن تجزیه و تحلیل راه رفتن را ارائه می‌کند و روش‌های تشخیصی را ارائه می‌کند که می‌توان از آنها برای شناسایی عوامل خطر سقوط و تعیین کمیت و ارزیابی بالینی اختلالات راه رفتن و خطر افتادن استفاده کرد. مکانیک سقوط، استحکام استخوان (پوکی استخوان) و عوامل خطر مرتبط با سقوط در تعامل آنها ارائه شده است. گزینه های درمانی به تفصیل نشان داده شده اند: - تمرین قدرتی و تعادلی - سازگاری دارویی متناسب با سن - درمان اختلالات فشار خون هیپوتونیک - درمان پوکی استخوان - تهیه وسایل کمکی - محافظ لگن و سازگاری با فضای زندگی. بنابراین اختلالات راه رفتن و زمین خوردن به پارادایم تشخیص و درمان مشکل محور و چند رشته ای تبدیل می شود.

Fast ein Drittel aller Menschen über 65 Jahre stürzt mindestens einmal pro Jahr, und 10% der Stürze führen zu schweren Verletzungen, davon sind die Hälfte Frakturen. Aus der Kombination von verminderter Knochenfestigkeit und erhöhter Sturzgefahr ergibt sich eine steile Zunahme der Häufigkeit von Hüftfrakturen (proximalen Femurfrakturen) im Alter. Zwar führt nur ein Sturz von hundert zur Hüftfraktur, aber höchstens 50% der Betroffenen erreichen danach das vorherige Niveau ihrer Gehfähigkeit, und in vielen Fällen entwickelt sich eine Pflegeabhängigkeit. Das Buch vermittelt moderne Methoden der Ganganalyse und stellt diagnostische Methoden vor, mit deren Hilfe man Sturzrisikofaktoren identifizieren sowie Gehstörungen und Sturzgefahr quantifizieren und klinisch bewerten kann. Sturzmechanik, Knochenfestigkeit (Osteoporose) und sturzassoziierte Risikofaktoren werden in ihren Wechselwirkungen dargelegt. Ausführlich werden die therapeutischen Möglichkeiten gezeigt: - Kraft- und Balancetraining - eine altersgerechte Medikamentenadaptation - Behandlung der hypotonen Blutdruckdysregulation - die Osteoporosetherapie - Versorung mit Hilfsmitteln - Hüftprotektoren und Wohnraumadaptation. Gehstörungen und Stürze werden so zum Paradigma einer problemorientierten, multidisziplinären Diagnostik und Therapie.