Die SED als bestimmende Kraft im Staatsapparat

استراتژی و تاکتیک بین‌المللی بلشویک‌ها از زمان مالنکوف و به‌ویژه از سال‌های 1955/1956 در زمان خروشچف، در نتیجه بینش «بن بست هسته‌ای» بین دو قدرت جهانی، به‌طور قابل‌توجهی تغییر کرده است. در اصطلاح بلشویکی، شعار اکنون این است: «سیاست همزیستی فعال». بدين ترتيب بلشويسم وارد جنبشي شده است كه توسعه آن هنوز قابل پيش بيني نيست. نظریه سنتی انقلاب به هیچ وجه کنار گذاشته نشده است. برای انقلاب جهانی هنوز تلاش می شود. ابزار قیام، جنگ داخلی و رهبری کمونیست ها،. جبهه های مردمی هنوز ابزار مشروعی برای انجام این انقلاب محسوب می شوند. اما شکی نیست که بینشی نیز در مورد پیامدهای ویرانگر هر درگیری نظامی بزرگ وجود دارد که بدون آن تغییر قابل توجهی در وضعیت فعلی در جهان غیرممکن تلقی می شود. بنابراین تغییر در موازنه فعلی قدرت تنها در درازمدت با ابزارهای مسالمت آمیز نفوذ و نفوذ اجتماعی-اقتصادی امکان پذیر است. فرصت‌ها برای بلوک شوروی در درجه اول از جمله آن «سوم بشریت» است که در کشورهای توسعه نیافته زندگی می‌کند و «غیر متعهد» است. مهمتر از همه، سیاست کمونیستی باید برای همکاری با اقشار حاکم "ملی-دمکراتیک" این مردمان تلاش کند؛ اثربخشی چنین سیاستی با گسترش تولید صنعتی توسط بلوک به رهبری مسکو پابرجاست یا سقوط می کند. اینها تاکیدات اساسی سیاست کرملین از سال 1956 است. ممکن است آزاردهنده باشد که به این رویکرد سیاسی جدید یک پایه ایدئولوژیک مناسب داده نشده است.

Die internationale bolschewistische Strategie und Taktik hat sich durch die Einsicht in das »nukleare Patt« der beiden Weltmächte seit der Ara Malenkow und ganz besonders seit 1955/56 unter Chruschtschow erheblich gewandelt. Im bolschewistischen Sprachgebrauch lautet der Slogan jetzt: »Politik der aktiven Koexistenz«. Der Bol­ schewismus ist damit in eine Bewegung geraten, deren Entwicklung sich noch gar nicht absehen läßt. Die traditionelle Revolutionstheorie ist zwar in keiner Weise preisgegeben worden; nach wie vor wird die Weltrevolution angestrebt; die Mittel des Aufstandes, des Bürgerkriegs und ·der kommunistisch geführten ,. Volksfronten« gelten noch immer als legitime Instrumente, diese Revolution durchzuführen. Aber daneben steht zweifel­ los die Einsicht in die verheerenden Folgen jeder größeren kriegerischen Auseinander­ setzung, ohne die wiederum eine wesentliche Anderung des derzeitigen Status quo in der Welt für ausgeschlossen gehalten wird. Eine Verschiebung des derzeitigen Kräfte­ gleichgewichts sei deshalb auf lange Sicht nur mit friedlichen Mitteln sozialökonomi­ scher Einflußnahme und Penetration zu erreichen. Für den Sowjetblock böten sich Chancen in erster Linie bei jenem »Drittel der Menschheit«, das in den unterentwik­ kelten Ländern lebt und »blockfrei« ist. Die kommunistische Politik müsse vor allem mit den »nationaldemokratischen« Führungsschichten dieser Völker zusammenzuarbei­ ten trachten, die Effektivität solcher Politik stehe und falle mit einer Ausweitung der Industrieproduktion des von Moskau geführten Blocks. Das sind die wesentlichen Ak­ zente der Politik des Kreml seit 1956. Es mag irritieren, daß dieser neue politische Ansatz kein entsprechendes ideologisches Fundament erhalten hat.