Risk Communication: A Handbook for Communicating Environmental, Safety, and Health Risks, Fourth Edition

برای بیش از یک دهه، ارتباطات خطر: کتابی برای ارتباط با خطرات محیطی، ایمنی و سلامت ارائه شده است. خلاصه ای قابل اعتماد از استراتژی ها و راهنمایی برای انتقال موثر اطلاعات ریسک. مدیران، دانشمندان، مهندسان، دانشجویان، متخصصان ارتباطات، متخصصان مراقبت‌های بهداشتی، نمایندگان آژانس‌ها و مشاوران در بیش از بیست کشور از توصیه‌های عملی معاصر آن بهره‌مند شده‌اند که برای ارتباط با ریسک موفق چه باید کرد و از چه کارهایی اجتناب کرد.

اکنون این کتابچه در ویرایش چهارم خود با پوشش گسترده قوانین، رویکردها، پیام‌ها، و برنامه‌های کاربردی مبتنی بر فناوری مانند رسانه‌های اجتماعی، و همچنین اطلاعات کاملاً جدید در مورد ارتباطات ریسک بین‌المللی به‌روزرسانی شده است.

این کتاب راهنما خوانندگان را در موارد زیر راهنمایی می‌کند:

• درک ارتباط ریسک—رویکردهایی برای انتقال ریسک؛ قوانینی که ارتباط ریسک را الزامی می کند. محدودیت‌های ارتباط موثر ریسک؛ مسائل اخلاقی؛ و اصول ارتباط ریسک محتوا:
  فصل 1 مقدمه (صفحات 1-7):
  فصل 2 رویکردهای ارتباط با ریسک (صفحات 9-22):
  فصل 3 قوانینی که ارتباطات ریسک را الزامی می کند (صفحه های 23-35) ):
  فصل 4 محدودیت های ارتباط موثر با ریسک (صفحه های 37-55):
  فصل 5 مسائل اخلاقی (صفحات 57-70):
  فصل 6 اصول ارتباط ریسک (صفحات 71-82): < br>فصل 7 تعیین هدف و اهداف (صفحات 83-90):
  فصل 8 مخاطبان خود را تجزیه و تحلیل کنید (صفحات 91-104):
  فصل 9 پیام خود را توسعه دهید (صفحات 105-116):
  فصل 10 روش‌های مناسب را تعیین کنید (صفحه‌های 117–126):
  فصل 11 یک برنامه زمان‌بندی تنظیم کنید (صفحه‌های 127-132):
  فصل 12 یک طرح ارتباطی ایجاد کنید (صفحات 133-141):
  فصل 13 مواد اطلاعاتی ( صفحات 143-157):
  فصل 14 بازنمایی بصری خطرات (صفحات 159-190):
  فصل 15 ارتباط چهره به چهره (صفحات 191-205):
  فصل 16 کار با رسانه ها ( صفحات 207-228):
  فصل 17: مشارکت ذینفعان در (صفحات 229-252):
  فصل 18 فناوری؟ارتباطات کمکی (صفحات 253-284):
  فصل 19 ارزیابی تلاش‌های ارتباط ریسک (صفحات 285-296):
  فصل 20 ارتباطات خطر اضطراری 297-327):
  فصل 21 ارتباطات بین المللی ریسک (صفحات 329-335):

For more than a decade, Risk Communication: A Handbook for Communicating Environmental, Safety, and Health Risks has been a trusted compendium of strategies and guidance for effectively conveying risk information. Managers, scientists, engineers, students, communication specialists, healthcare professionals, agency representatives, and consultants in more than twenty countries have benefited from its contemporary, practical advice on what to do and what to avoid for successful risk communication.

Now in its Fourth Edition, the handbook has been updated with expanded coverage of laws, approaches, messages, and technology-based applications such as social media, as well as all-new information on international risk communication.

The handbook guides readers on:

• Understanding Risk Communication—Approaches to communicating risk; laws that mandate risk communication; constraints to effective risk communication; ethical issues; and principles of risk communicationContent:
  Chapter 1 Introduction (pages 1–7):
  Chapter 2 Approaches to Communicating Risk (pages 9–22):
  Chapter 3 Laws that Mandate Risk Communication (pages 23–35):
  Chapter 4 Constraints to Effective Risk Communication (pages 37–55):
  Chapter 5 Ethical Issues (pages 57–70):
  Chapter 6 Principles of Risk Communication (pages 71–82):
  Chapter 7 Determine Purpose and Objectives (pages 83–90):
  Chapter 8 Analyze Your Audience (pages 91–104):
  Chapter 9 Develop Your Message (pages 105–116):
  Chapter 10 Determine the Appropriate Methods (pages 117–126):
  Chapter 11 Set a Schedule (pages 127–132):
  Chapter 12 Develop a Communication Plan (pages 133–141):
  Chapter 13 Information Materials (pages 143–157):
  Chapter 14 Visual Representation of Risks (pages 159–190):
  Chapter 15 Face?to?Face Communication (pages 191–205):
  Chapter 16 Working with the Media (pages 207–228):
  Chapter 17 Stakeholder Participation (pages 229–252):
  Chapter 18 Technology?Assisted Communication (pages 253–284):
  Chapter 19 Evaluating Risk Communication Efforts (pages 285–296):
  Chapter 20 Emergency Risk Communication (pages 297–327):
  Chapter 21 International Risk Communication (pages 329–335):