Thinking About Social Policy: The German Tradition

این کتاب تاریخ سیاسی مفهوم سیاست اجتماعی را دنبال می کند. «سیاست اجتماعی» در اواسط قرن نوزدهم در آلمان به عنوان یک اصطلاح علمی که در سیاست حرفه ای ایجاد کرد، سرچشمه گرفت. این اصطلاح تنها پس از جنگ جهانی دوم برجسته تر شد. کافمن، پیشوای جامعه‌شناسی سیاست اجتماعی در آلمان، استدلال می‌کند که «سیاست اجتماعی» به تفکیک مدرن بین «دولت» و «جامعه» که توسط فیلسوف آلمانی هگل تشخیص داده شده است، پاسخ می‌دهد. شاگرد هگل، لورنتس فون اشتاین، سیاست اجتماعی را وسیله ای برای آرام کردن تضاد طبقاتی سرمایه داری می دانست. پس از جنگ جهانی دوم، سیاست اجتماعی به شکلی بی سابقه گسترش یافت و در این روند، ویژگی آن را تغییر داد. سیاست اجتماعی از سیاست طبقاتی به سیاستی برای کل جمعیت تبدیل شد، با مفاهیم جدید - مانند «امنیت اجتماعی»، «بازتوزیع» و «کیفیت زندگی» - و فرمول‌های فراگیر جدید، «اقتصاد بازار اجتماعی» \" و \"دولت اجتماعی\" (نسخه آلمانی "دولت رفاه"). هر دو فرمول نامشخص و مورد مناقشه باقی مانده اند که نشان دهنده گشودگی ذاتی ایده «اجتماعی» است.

The book traces the political history of the concept of social policy. „Social policy“ originated in Germany in the mid 19th century as a scholarly term that made a career in politics. The term became more prominent only after World War II. Kaufmann, the doyen of the sociology of social policy in Germany, argues that „social policy“ responds to the modern disjunction between “state” and “society” diagnosed by the German philosopher Hegel. Hegel’s disciple Lorenz von Stein saw social policy as a means to pacify the capitalist class conflict. After World War II, social policy expanded in an unprecedented way, changing its character in the process. Social policy turned from class politics into a policy for the whole population, with new concepts – like "social security", "redistribution" and "quality of life" - and new overarching formulas, "social market economy" and "social state" (the German version of “welfare state”). Both formulas have remained indeterminate and contested, indicating the inherent openness of the idea of the “social”.