Zwischen deutscher und jüdischer Identität: Deutsch-jüdische Familien und die Erziehung ihrer Kinder an einer jüdischen Reformschule im „Dritten Reich“

تعداد زیادی از توصیفات علمی تاریخی و اجتماعی یهودیان آلمان در حدود سال 1988 در جمهوری فدرال منتشر شد. دلیل بیرونی این امر پنجاهمین سالگرد قتل عام نوامبر 1938 بود. به نظر می رسد انگیزه عمیق تر از تعهد اخلاقی به خاطر سپردن درک فزاینده این بوده است که یک گروه مهم فرهنگی و ارزشمند از آلمان ناپدید شده است، به ویژه در گروه های لیبرال. محافل تحصیل کرده به عنوان ضرری که دیگر قابل جبران نیست. پس از اینکه تا دهه 1980، با ظهور یهودی ستیزی و به طور خاص آزار و اذیت یهودیان، تک نگاری ها و مقالات بیشتر در مورد تاریخ یهودیت (آلمانی) و یهودی ستیزی (آلمانی) منتشر شد. شروع به تغییر در سال های اخیر علاقه به توصیف زندگی یهودیان و موقعیت های آزار و اذیت قربانیان و واکنش آنها به آن افزایش یافته است. تصویر یهودیان آلمانی به‌عنوان قربانیان ظاهراً کاملاً ناخواسته، با توجه به این واقعیت که تقریباً 10 سال بین «تسخیر قدرت» در 1933 و نابودی آن در 1942/1943، که در آن فزاینده می‌شد، بیش از حد متمایز نبوده است. طرد شدن باعث شد تا تمرکز بر جامعه یهودی اجباری شود و در نتیجه زندگی یهودی شدید با دستاوردها و تجربیات فرهنگی فراوان به وجود آمد.

Über das deutsche Judentum ist um 1988 in der Bundesrepublik eine Viel­ zahl historisch-sozial wissenschaftlicher Darstellungen erschienen. Äußerer Anlaß dafür war der 50. Jahrestag des Novemberpogroms von 1938. Ein tiefer­ liegendes Motiv als das der moralischen Verpflichtung zur Erinnerung scheint aber eher die wachsende Erkenntnis gewesen zu sein, daß eine kulturell wichtige und wertvolle Gruppe aus Deutschland verschwunden ist und dies speziell in liberalen gebildeten Kreisen als ein nicht mehr zu kompensieren­ der Verlust registriert wird. Nachdem bis in die 80er Jahre hinein überwiegend allgemeinere Mono­ graphien und Artikel über die Geschichte des (deutschen) Judentums und über den (deutschen) Antisemitismus erschienen sind, wobei vor allem die Entstehung des Antisemitismus und die Verfolgung der Juden dargestellt worden sind, richtet sich das Interesse in den letzten Jahren verstärkt auf die Beschreibung des jüdischen Lebens sowie auf die von den Opfern erlebten Situationen der Verfolgung und ihre Reaktion darauf. Das Bild der deutschen Juden als scheinbar völlig willenlose Opfer hat sich bei genauerem Hinsehen als zu undifferenziert erwiesen angesichts der Tatsache, daß von der "Macht­ ergreifung" 1933 bis zur Vernichtung 1942/43 fast 10 Jahre lagen, in denen durch zunehmende Ausgrenzung eine verstärkte Hinwendung zur jüdischen Gemeinschaft erzwungen wurde, wodurch ein intensives jüdisches Leben mit vielen kulturellen Leistungen und Experimenten entstand.