Management von DV-Projekten: Praxiswissen zur erfolgreichen Projektorganisation in mittelständischen Unternehmen

این داستان شناخته شده و دردناک چهار کارمند با نام های معنی دار است: همه، کسی، هرکس و هیچکس. کارهای مهمی باید انجام می شد و همه مطمئن بودند که یک نفر به آن رسیدگی خواهد کرد. هر کسی می توانست این کار را انجام دهد، اما هیچ کس انجام نداد. یکی عصبانی شد چون کار همه بود. همه فکر می کردند که کسی می تواند این کار را انجام دهد، اما هیچ کس نمی دانست که همه این کار را نمی کنند. از این گذشته، همه یک نفر را مقصر می دانستند، زیرا هیچ کس کاری را انجام نداد که کسی می توانست انجام دهد. در نگاه اول، بسیاری از پروژه های پریشان این تصور را ایجاد می کنند که از رفتار یک، چند یا حتی هر چهار نفر از این کارمندان آسیب دیده اند! چقدر سرمایه و منابع قبلاً هدر رفته است، ما حتی نمی خواهیم در مورد از بین رفتن استفاده غیرقابل تصور به دلیل تاخیر یا عدم آمادگی عملیاتی صحبت کنیم. این داستان را که در ابتدا بسیار خنده دار به نظر می رسید مرور کنید و معنای جملات بیان شده را تحلیل کنید. خواهید فهمید: تنها دلیل شکست، بی توجهی به دو حسن مدیریت مدرن بود: ارتباط و تفویض اختیار. از معضل فوق صرفاً با پاسخ دادن به این سؤال ساده به شیوه ای الزام آور اجتناب می شد: چه کسی چه زمانی چه کاری را انجام می دهد؟ V V پیشگفتار این سوال که اغلب فقط به صورت ناقص یا گاهی اصلا پاسخ داده نمی شود، موقعیتی است که فرد بارها و بارها با آن مواجه می شود. اگرچه مفاهیم رهبری و ابزارهای مدیریتی اغلب به خوبی شناخته شده اند، اما در شلوغی و شلوغی کسب و کار روزانه از آنها استفاده نمی شود یا به صورت نیمه کاره استفاده می شود.

Dies ist die allseits bekannte, leidvolle Geschichte von vier Mit­ arbeitern mit den vielsagenden Namen: Jeder, Jemand, Irgendjemand und Niemand. Es ging darum, eine wichtige Arbeit zu erledigen und jeder war sicher, daß sich jemand darum kümmert. Irgendjemand hätte es tun können, aber Niemand tat es. jemand wurde wütend, weil es jeder·s Arbeit war. jeder dachte, Irgendjemand könnte es schon machen, aber Niemand wußte, daß jeder es nicht tun würde. Schließlich beschuldigte jeder jemand, weil Niemand tat, was Irgendjemand hätte tun können. Viele notleidende Projekte vermitteln beim ersten Hinsehen den Eindruck, daß sie durch das Verhalten von einem, mehreren oder gar allen Vieren dieser Mitarbeiter Schaden genommen ha­ ben! Wieviel Kapital und Ressourcen wurden schon vergeudet, vom meist nicht einmal mehr darstellbaren Nutzungsausfall wegen verspäterer oder ungenügender Betriebsbereitschaft wollen wir gar nicht erst reden. Lassen Sie diese zunächst sehr lustig erscheinende Geschichte noch einmal Revue passieren und analysieren Sie die Bedeutung der gemachten Aussagen. Sie werden feststellen: der Mißerfolg lag nur begründet in der Nichtbeachtung von zwei Tugenden des modernen Managements: Kommunikation und Delegation. Das obige Dilemma wäre doch einfach vermieden worden durch die verbindliche Beantwortung der simplen Frage: Wer macht was bis wann? V V Vorwort Diese oft nur unvollständig, oder manchmal auch gar nicht be­ antwortete Frage ist eine Situation, auf die man immer wieder trifft. Die Führungskonzepte und Managementwerkzeuge sind zwar häufig bekannt, werden aber in der Hektik des Tagesge­ schäfts nicht oder nur halbherzig eingesetzt.